Ανάλυση συνέντευξης γονιών #Πάτρα (part 1)
Με το θρίλερ του θανάτου των 3 μικρών κοριτσιών σε 3 χρόνια να είναι σε εξέλιξη...
Δεν πέρασαν μερικές μέρες από τότε που επιχείρησα να κάνω ανάλυση του #bodylanguage των γονιών, σχετικά με την υπόθεση της #Πατρα και τους αναπάντεχους θανάτους 3 μικρών παιδιών σε 3 χρόνια, αναφέροντας ότι με τέτοιο ελλιπές υλικό δεν μπορεί να δοθεί η πρέπουσα προσοχή στο θέμα αυτό αλλά και ότι επιφυλάσσομαι για την ημέρα που οι γονείς θα δώσουν συνέντευξη σε κάποιο μέσο, λόγω της δεδομένης πίεσης που θα υπήρχε αλλά και του τεράστιου ενδιαφέροντος που δίνουν οι πολλές συμπτώσεις της υπόθεσης.
Πέντε μέρες μετά, και ενώ είχαμε, μαζί με την μικρή ομάδα εθελοντών ξεκινήσει την ανάλυση της συνέντευξης της #μενδώνη για τον #λιγναδης (#metooGR #MeToo), το δίδυμο Ζίνα/ Σόμπολος κατάφεραν και πήραν συνέντευξη από τους γονείς, την οποία και μετέδωσαν άκοπη και αμοντάριστη, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά η Ζίνα, γεγονός που μας δίνει αρκετές ευκαιρίες για να διακρίνουμε στοιχεία στο body language και την λεκτική επικοινωνία του ζευγαριού...
Με δεδομένη την ευαίσθητη φάση που βρίσκεται η υπόθεση καθώς έχει, σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα, εμπλακεί και το ανθρωποκτονιών, πάμε να δούμε τα disclaimers μας.
Disclaimer 1: Τα παρακάτω δεν αποτελούν επιστημονική / τεκμηριωμένη γνώμη παρά μόνο προσπάθεια ανάγνωσης της γλώσσας σώματος και της λεκτικής επικοινωνίας του συνεντευξιαζόμενων. Δεν είναι σκοπός της παρακάτω ανάλυσης να υποκαταστήσει σε καμία περίπτωση την δουλειά της αστυνομίας.
Disclaimer 2: Το μόνο που κάνει είναι να παραθέσει ορισμένες παρατηρήσεις και να τις αξιολογήσει σε μία κλίμακα παραπλανητικής συμπεριφοράς. Οι αντιδράσεις κάθε ανθρώπου, σε ακραίες καταστάσεις, μπορεί να είναι μοναδικές και να παρεκκλίνουν από τις αναμενόμενες.
Disclaimer 3: ΤΙΠΟΤΑ από τα παρακάτω δεν είναι απόλυτο. Πάμε...
Στο 2:22 της συνέντευξης και καθώς η μητέρα περιγράφει (σχεδόν κυνικά) τις ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ στιγμές της μικρής Μαλένας, παρατηρούμε την πλήρη απουσία θλίψης ή οδύνης (#grief_muscle) τόσο σε εκείνη όσο και στον πατέρα. Κατά τα 16 δευτερολεπτα της περιγραφής δε…
η μητέρα διατηρεί το βλέμμα της καρφωμένο στον δημ/φο (multiple #confirmation_glances - πολλαπλα βλέμματα για να δει καποιος αν γίνεται πιστευτή η ιστορία του), σε ΚΑΘΕ τελείωμα των μικρών/ κοφτών προτάσεων της.
Στην δε ατάκα της "προσπαθούσε να αναπνεύσει" παρατηρούμε #lip_compression (συμπίεση των χειλιών) που υποδηλώνει συνήθως unvoiced thoughts/ μη εξωτερικευμένες σκέψεις καθώς και πλήρη απουσία θλίψης/ οδύνης για τον χαμό του παιδιού
Στο ίδιο διάστημα των 16 δευτερολέπτων παρατηρούμε #repetitive_statements (επαναλαμβανόμενες λέξεις/ εκφράσεις όπως “κατέληξε”, “καταλήξει”, “κατάληξη”) αλλά και psychological distancing (αποστασιοποιημένος λόγος σε ψυχολογικό επίπεδο, τον οποίο παρατηρούμε όταν κάποιος χρησιμοποιεί λέξεις/ χαρακτηρισμούς για να μειώσει την σημαντικότητα ενός γεγονότος, πχ “πηρα” αντι για “έκλεψα”, “κατεληξε” αντί για “πεθανε”) όπως και ένα micro-expression θυμού (#anger) και απέχθειας (#contempt) + #confirmation_glance (πάλι!) πάνω στην φράση "στον ύπνο της ΞΥΠΝΗΣΕ, προσπαθούσε..." - important cluster!
O εξαιρετικός δημοσιογράφος Γ. Σόμπολος, στην συνέχεια απευθύνει στην μητέρα ερώτηση σχετικά με το
Πού βρισκόταν εκείνη και ο Μάνος όσο το παιδί ήταν στο νοσοκομείο;
και πριν προλάβει να απαντήσει η μητέρα, το λόγο παίρνει ο πατέρας, χωρίς η κάμερα καν να προλάβει να προσαρμόσει το πλάνο, κ πάνω στην απάντηση που δίνει
Ειμασταν και οι 2 στο νοσοκομείο καταρχήν...
παρατηρούμε #nostril_flare/ wing dilation ( μεγάλη διαστολή του ρουθουνιού της μύτης/ υπερβάλλον στρες (excessive stress) λόγω του οτι ο εγκέφαλος χρειάζεται επειγώντος οξυγόνο όπως επίσης και παντελή απουσία θλίψης απο την μητέρα (3.12 στο YouTube βίντεο στην αρχή) - δείτε και σε full screen το αριστερό ρουθούνι πως μεγαλώνει..
καθώς ο πατέρας συνεχίζει την απάντηση του, και πάνω στο
εκείνο το μεσημέρι...επειδή...λόγω..εεεε (#hesitancy - διστακτικότητα)...επρεπε να παω να ξυριστώ για την ακρίβεια (#qualifier -)"
βλέπουμε #lip_retraction (τράβηγμα των χειλιών προς τα μέσα στο στόμα - 0:08 στο παρακάτω βιντεάκι - που δείχνει αβεβαιότητα για αυτό που κουβεντιάζεται εκείνη την ώρα) από την μητέρα).
Σε όλη την διάρκεια της συνέντευξης ο πατέρας χρησιμοποιεί εκφράσεις (qualifiers) όπως το “για την ακρίβεια” η οποία δεν προσδίδει καμία σημασία στην υπόλοιπη φράση (και να μην το έλεγε η φράση του θα έκανε νοημα) - τακτική που βλέπουμε συχνά σε παραπλανητικές συμπεριφορές κατά τις οποίες κάποιος θέλει να γίνει πιστευτός βάζοντας στον λογο του παρόμοιες εκφράσεις.
ο δημοσιογράφος τους ρωτά (03:32 στο βίντεο) σχετικά με την Μαλένα κατά την περίοδο της 9ημερης νοσηλείας, και συγκεκριμένα
Ειχατε δει σημάδια ότι κάτι δεν πήγαινε καλα;
και η μητέρα απαντά
Οχι, τίποτα...ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ το οποίο έτρωγε...το οποίο έπαιζε...
και βλέπουμε να δείχνει
α. #disgust αντί για #sadness (03:36)
β. Confirmation glance στο "απολύτως τίποτα" (03:44) ενώ την ώρα που η μητέρα λέει "ΞΑΦΝΙΚΑ ενώ κοιμόταν" παρατηρούμε
γ. ένα #facial_touch (άγγιγμα προσώπου) + #palms_down (οι παλάμες δείχνουν προς τα κάτω)- (03:47 - deceptive cluster) από τον πατέρα.
#pupil_dilation (pleasurable visual stimuli!?) και #Lip_compression (03:51 -μητέρα) στο "προσπαθούσε να αναπνεύσει" (!) μαζί με #eye_blocking από τον πατέρα την ίδια στιγμή.
Εκκωφαντική απουσία συναισθημάτων, την στιγμή που περιγράφεται ο θάνατος του πρώτου τους παιδιού...
Λίγο παρακάτω στην συνέντευξη (05:07-05:21), μιλώντας για την Ιριδα η μητέρα χρησιμοποιεί διαφορετικούς χρόνους ρημάτων μέσα στην ίδια πρόταση (δεν βρέθηκε, ζούμε, εβαλα, βάζω, έβαζα - #changing_tenses) στην περιγραφή της όπως επίσης και #confirmation_glance στο "ΕΓΩ, εκείνο το βράδυ) και #facial_touch (5.09) από τον πατέρα
Ένα λεπτό αργότερα (05:57-06:20) η μητέρα περιγράφει τα τελευταία λεπτά της ζωής της Ιριδας, πως βρήκε το μωρό νεκρό στην κούνια του η αδερφή της ενώ εκείνη προετοίμαζε την… φρουτόκρεμα.. παρατηρούμε ΠΛΗΡΗΣ απουσία συναισθημάτων, θλίψης και οδύνης (no #grief_muscle, no #chin_boss), πολύ σταθερή τονικότητα και χροιά της φωνής, χωρίς τα… αναμενόμενα σπασίματα λόγω της κατάστασης που περιγράφεται. Ακόμα ένα άλλο σημαντικότατο cluster.
Στο 06:09 της συνέντευξης δε, που η μητέρα αναφέρει για την Ιριδα οτι
ειχε ΚΑΤΑΛΗΞΕΙ στην κούνια
η Ζίνα στιγμιαία τσεκάρει στο στούντιο, πιθανότατα έχοντας καταλάβει το #psychological_distancing pattern της μητέρας (“κατέληξε”, “ολοι ξέρουμε την κατάληξη” αντί για "πέθανε", "νεκρή")
Στο 06:00-06:35 η μητέρα περιγράφει πως προσπάθησε να κάνει ανάνηψη στην μικρή Ιριδα, κατά την οποία περιγραφή (σε αργή κίνηση στο βιντεάκι παρακάτω) δεν παρατηρούμε κανένα συναίσθημα, το μέτωπό της είναι εντελώς επίπεδο.
Χαρακτηριστικα, ο χαρακτηριστικός “μυς” της θλίψης που ζαρώνει το μέτωπο είναι πλήρως ΑΠΩΝ, τα βλέφαρα δεν κλείνουν προς τα μέσα, το πηγούνι δεν σηκώνεται προς τα πάνω (chin boss).
Επίσης παρατηρούμε το ανασήκωμα του ρουθουνιού της μύτης (#nostril_flare) που μαρτυρά την παρουσία μεγάλου στρες (αντί για θλίψη και οδύνη). Επιπρόσθετα βλεπουμε την μητέρα να γνέφει “ΟΧΙ” (με το χαρακτηριστική κίνηση του κεφαλιού δεξιά αριστερά) πάνω στην φράση της
όσo…μπορούσα
και στην συνέχεια να στρέφει το βλέμμα της κάτω αριστερά (κοιτώντας στις “¨5 η ώρα” αν υποθέσουμε ότι είχε μπροστά της ένα ρολόι). Αυτό συνήθως δηλώνει εσωτερικό διάλογο (internal dialogue) ενώ η συμπεριφορά που θα ήταν η αναμενόμενη σε εκείνο το σημείο ειναι το βλέμμα να στρεφόταν κάτω δεξιά, που δηλώνει ότι κάποιος έρχεται σε επαφή με τον συναισθηματικό του κόσμο (ξανα-βιώνει συναισθήματα).
Την ίδια στιγμη (06:35 της συνέντευξης) παρατηρούμε τον πατέρα να κατεβάζει το κεφάλι κοιτώντας κάθετα προς τα κάτω (#head_downcast), μία κίνηση που υποδηλώνει ντροπή και ενοχή (πάλι όχι θλίψη και οδύνη) την ώρα που ακούει την μητέρα να εξιστορεί τις τελευταίες στιγμές της Ιριδας. Πολύ προβληματικη ομάδα/ γκρουπ (cluster) στρεσογόνων και παραπλανητικών σημείων/ αντιδράσεων.
Tην ώρα (12:19) που περιγράφει η μητέρα την νοσηλεία της Τζωρτζίνας, παρατηρούμε από εκείνη #steepling (η χαρακτηριστική κίνηση που κάνουν συνήθως οι πολιτικοί όταν ενώνουν μπροστά τους τα δάχτυλα των χεριών τους - ειδικά όταν αυτό γίνεται στο επίπεδο του στέρνου ή ψηλότερα δείχνει πολύ αυξημένη αίσθηση αυτοπεποίθησης) πάνω στο
ΠΕΣΜΕΝΗ ψυχολογικά
αλλά και #chirality (12:23 - το πλαινό πλάνο δεν βοηθάει αλλά το πρόσωπο σπάει φανερά στα "δυο" - υπάρχει ασσυμετρία δηλαδή στο δεξί και στο αριστερό μισό του προσώπου που δηλώνει πολύ έντονη εσωτερική διαφωνία - internal conflict) όπως επίσης και #barrier_gesture (η κίνηση που ασυναίσθητα κάνει κάποιος με τα χέρια του όταν μιλάει βάζοντας τα χέρια του σαν προστασία ανάμεσα σε εκείνον και τον συνομιλητή του) πάνω στο
σαν κάτι να`νιωθε
Παράλληλα βλέπουμε #eyebrow_flash (το ανέβασμα των φρυδιών - κίνηση που κάνουμε για να πάρουμε την προσοχή και την έγκριση για κάτι που λέμε) στο
δεν ήταν η Τζωρτζίνα που ξέραμε
ενώ όταν αναφέρει ο πατέρας
ήταν ένα παιδί που ήταν συνέχεια ζωηρο
(12.29) παρατηρούμε #eye_block (η κίνηση να κλείσουμε τα μάτια μας ή να στρίψουμε το κεφάλι μας στα πλάγια, που κάνουμε ασυναίσθητα όταν ακούμε ή βλέπουμε κάτι δυσάρεστο ή φοβιστικό) & #lip_compression από την μητέρα
με τον πατέρα να συνεχίζει (12:34)
και οπως έχουνε ΠΑΙΞΕΙ όλα τα βίντεο στην τηλεόραση
και να δέχεται #anger & aggressive look/ ασφυκτική πίεση (πιθανότατα γιατί αναφέρεται σε κάτι που δεν είχε προσχεδιαστει;) από την μητέρα, ενθυμούμενος ωραίες αναμνήσεις να χαμογελάει (12:35) όπως κάνει και η Ζίνα (!).
Και αυτό γίνεται σε ΠΛΗΡΗ αντίθεση με την μητέρα που φαίνεται να μην συμμερίζεται καθόλου τις ωραίες αναμνήσεις με την Τζωρτζίνα να τραγουδάει και να χαμογελάει..αλλά να προσπαθεί να δει πως ο άμεσος συνομιλητής μέσα στο δωμάτιο (ο δημοσιογράφος) αντιδρα/ εκλαμβάνει την κατάσταση...ΠΛΗΡΗΣ απουσία συναισθημάτων από την μητέρα και πάλι.
Τα παραπάνω (12:33-12:37 από το βιντεο) και σε slow motion για να γίνουν περισσότερο αντιληπτά και κατανοητά...δώστε προσοχή στην αντίθεση, χαμόγελο vs θυμός/ επιθετικότητα, καποιος να αφήνεται σε χαρούμενες νοσταλγικές αναμνήσεις σε αντίθεση με θυμό και τάση για…συνεχούς έλεγχου του περιβάλλοντος…
λίγα δευτερόλεπτα παρακάτω (13:11), τον μυ της θλίψης (#grief_muscle) που δηλωνει αυθεντικό συναίσθημα θλίψης παρατηρούμε στον πατέρα που συνεχίζει να αναφέρεται στην Τζωρτζίνα…
Αναφερόμενη η μητέρα στην Τζωρτζίνα και τις ομοιότητες με το "περιστατικό" (13:36 psy dist/ θάνατος) της Μαλένας, όπου και βλέπουμε αλλεπάλληλα #confirmation_glances αλλά και δυσπιστία όταν αναρωτιέται "τώρα, ένστικτο;" σχετικά με υποτιθέμενη τάση των παιδιών να θέλουν η……μαμά τους να κοιμάται δίπλα τους…
Επίσης πάνω στο "ερώτησή της" βλέπουμε εντονότατο #eye_flutter (πολύ γρήγορο τρεμόπαιγμα των ματιών, σημάδι πολύ αυξημένου στρες - όχι θλίψης/ στεναχώριας - ο εγκέφαλος προσπαθεί να αποκλείσει άσχημες αναμνήσεις από το να έρθουν στην μνήνη).
H μητέρα δε όταν λέει
για κάποιο περίεργο τρόπο
γνέφει "ΟΧΙ" στρίβοντας το κεφάλι της δεξιά-αριστερά…ακόμα ένα προβληματικό cluster...
Στο 14:49 του βίντεο, και ενώ η μητέρα αναφέρεται "στην καλή της τύχη" που ήταν οι γιατροί κοντά όταν η Τζωρτζίνα έπαθε ανακοπή, στο πρόσωπό της παρατηρούμε το συναίσθηνα της αηδίας (#disgust) όπως επισης και confirmation glance (το επίμονο βλέμμα κατά την διάρκεια ή ακριβώς μετά μιας απάντησης για να δει εάν γίνεται πιστευτη) + nostril flaring στο "έγινε υπερπροσπάθεια"
Ο δημoσιογράφος Γ. Σόμπολος στην συνέχεια (16:48) ρωτάει τους γονείς αν είχαν ενημερωθεί ότι το παιδί έχει επιληψία ή κάτι αντίστοιχο, με το στρες (και όχι την θλίψη) να είναι ολοφάνερο στην μητέρα καθώς βλέπουμε την αναπνοή της να έρχεται από το κομμάτι του στέρνου και να είναι βαριά (#heavy_chest_breathing).
Σε ήρεμη ψυχική και συναισθηματική κατάσταση η αναπνοή γίνεται από την κοιλιά μας (abdomen). Αυτό που επίσης παρατηρούμε είναι μια κίνηση του σώματος για την οποία δίνει εντολή ο εγκέφαλος προκειμένου να εξωτερικευτεί το τεράστιο στρες που έχει μαζευτει (adaptor) με όλο το σώμα να μετακινείται μπρος και πίσω (10ο δευτερόλεπτο στο βιντεάκι παρακάτω)…
Αξίζει επίσης να παρατηρήσουμε εδώ ότι οι αγκώνες της μητέρας είναι κολλημένοι με τα πλευρά, μία κίνηση που κάνουμε ασυναίσθητα καθώς προστατεύουμε τα ζωτικά μας όργανα (#elbow_close) όταν αισθανόμαστε ότι κινδυνεύουμε (υψηλό στρες).
Παράλληλα και οι δύο τους σπεύδουν να συμπληρώσουν την φράση
Να το ξεκαθαρίσουμε
επαναλαμβάνοντας (#repetition) ο ένας την φράση του άλλου,
Oτι δεν υπήρχε τίποτα γνωστό ΠΡΙΝ το επεισόδιο
Eπαναλαμβανόμενη φράση x3) αλλα και βλέμμα επαλήθευσης/ πειστικότητας (confirmation glance) πάνω στο
Ουτε στην ΜΕΘ εδώ
Ακόμα ένα σημαντικότατο cluster...
Στο 22:12 και καθώς η μητέρα κάνει αναδρομή στο τι έγινε μετά την έξοδο από την ΜΕΘ κ ένα ακόμα χειρουργείο, βλέπουμε για πρώτη φορά και σε εκείνη το αίσθημα της ανυσηχίας (#concern - η χαρακτηριστική συνοφρείωση των φρυδιών) όταν περιγράφει το επεισόδιο με τους “αφρούς στο στόμα” όπως επίσης και #heavy_chest_breathing.
Συνεχίζοντας όμως η μητέρα (22:27)
Είναι και λίγο δύσκολο να τα θυμάμαι όλα αυτά και να περιγράφω…είναι πάρα πολύ δύσκολο αυτό
κατά την διάρκεια της οποίας φράσης παρατηρούμε υποβόσκων χαμόγελο (#dupers_delight - το χαμόγελο που δείχνουν άτομα που πάσχουν συνήθως απο καποια μορφης ψυχοπάθεια την ώρα που λαμβάνουν ικανοποίηση όταν καταλαβαίνουν ότι ξεγελούν/ ελέγχουν τον συνομιλητή τους)
Τρία λεπτά αργότερα (25:03), και αφού η μητέρα έχει περιγράψει το ιστορικό στο νοσοκομείο του Ρίο, το ζευγάρι προχωράει σε μία δήλωση αθωότητας (#innocence_statement - χωρίς κανείς να τους το ζητήσει..σαν διευκρίνηση):
οι γιατροί μας είπαν για μονόκλινο ΑΡΑ δεν ηταν μονη της με το παιδί ΑΡΑ δεν εκανε κάτι κακό...με την μητέρα να νιώθει τεράστια ανακούφιση όπως επίσης και να γέρνει το κεφάλι της προς την μία πλευρά (head_tilt: κίνηση που συνήθως κάνουμε για να κερδίσουμε την συμπάθεια κάποιου) κατά την διάρκεια του innocence statement αυτού...
Κλείνοντας το πρώτο μέρος της ανάλυσης βλέπουμε το κομμάτι (29:07-29:35) όπου οι γονείς αναφέρονται στο πρώτο επεισόδιο (αλλεπάλληλα confirmation glances και eye-brow Flashes και από τους δυο τους πανω στο “που ήταν καλα”) στην μαγνητική που έγινε πριν την νέα μεταφορα στην Αθήνα
και ενώ η μητέρα κάνει ακόμα ένα τεράστιο adaptor (κίνηση του σώματος πισω μπρος για να αποφορτιστεί το στρες που έχει μαζευτει) ο…πατέρας χρησιμοποιεί το "ήταν απίστευτο δηλαδή" και χαμογελάει συνεχόμενα - συμπεριφορά αρκετά μη-συνηθισμένη για παρόμοιες καταστάσεις...
Disclaimer 4: Τέλος, χρειάζεται να επαναληφθεί ότι ΤΙΠΟΤΑ από τα παραπάνω δεν είναι απόλυτο. Οι αντιδράσεις κάθε ανθρώπου, ειδικά όταν μιλάμε για ακραίες καταστάσεις, μπορεί να είναι μοναδικές και να παρεκκλίνουν από τις αναμενόμενες
Εύχομαι να απολαύσατε την ανάγνωση και αναμένω την ανατροφοδότησή σας σχετικα με τον τρόπο παρουσίασης στο substack, αν σας βολεύει περισσότερο από το twitter κτλ…
Επίσης παρακαλώ μοιραστείτε ελεύθερα το παρόν άρθρο με τους φίλους/ες σας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης… για να μεγαλώσει η παρέα μας…
ps: Στο μέλλον υπάρχει πρόθεση για να ενεργοποιηθούν οι χρήματικες συνδρομες (5 ή 15 ευρώ το μήνα - δύο είδη) οι οποίες θα έχουν ορισμένα επιπλέον προνόμια για εκείνους που θα την επιλέξουν όπως
private zoom training calls
αναλύσεις `κατά παραγγελία` LIVE κατά την διάρκεια των workshops
Bootcamps σχετικά με το behavior profiling εστιάζοντας σε συγκεκριμένα σημεία της συμπεριφοράς (κορμός, ώμοι, χέρια, δάχτυλα, πόδια, λαιμος), του προσώπου (μάτια, στομα, μέτωπο, micro expressions) γενικα αλλά και λεκτική επικοινωνία και συναισθήματα
Περισσότερες πληροφορίες οσονούπω. Stay tuned… ;)
Τα σέβη μου,
Pokaaaahh
Η γνώση είναι δύναμη / μερικές φορές ομως ειναι χάλια 💔
Καταπληκτική ανάλυση. Μας περνάς σε άλλο επίπεδο.