The Friday Cluster — 24 February, 2023
Το εβδομαδιαίο "σφηνάκι" σας με προτάσεις, ιδέες, και ενδιαφέροντα θέματα σχετικά με τη γλώσσα του σώματος & τη σκιαγράφηση συμπεριφοράς #thefridaycluster
Καλησπέρα και καλό Σαββατοκύριακο!
Ακόμα ένα Friday Cluster (η “συστάδα” της Παρασκευής) στα email σας με προτάσεις από τον χώρο του body language και όχι μόνο.
Μικρο-έκφραση που ξανασκέφτομαι
Duper`s delight - Το υποχθόνιο μειδίαμα στο πρόσωπο ενός ατόμου που υποδηλώνει ευχαρίστηση στη χειραγώγηση ή προσπάθεια εξαπάτησης ή μια γενική αίσθηση ευχαρίστησης και χαράς που δεν είναι συμβατή με το πλαίσιο της συζήτησης.
Πίσω στο μακρινό 1999, η Αγγελική Νικολούλη (ΑΝ) παίρνει συνέντευξη από τον Σ. Καββαδία (ΣΚ) στις φυλακές Διαβατών. Εκείνος, λίγους μήνες νωρίτερα, έχει καταδικαστεί ισόβια για την δολοφονία της συζύγου του, της οποίας το πτώμα εξαφάνισε.
Όταν η ΑΝ τον ρωτάει (στο 21:12) που πήγε την Κυριακή το απόγευμα (σ.σ. το φονικό έγινε πιθανότατα Σάββατο βράδυ - οι γείτονες κατέθεσαν ότι τον είδαν να βγαίνει από το σπίτι την Κυριακή με κάτι “μαύρες” σακούλες), ο ΣΚ βγάζει αυτό το υποχθόνιο μειδίαμα
Ανατριχιαστικό.
Βιβλίο που έχω μαζί μου όταν ταξιδεύω
Το περίφημο Handbook of Hypnotic Suggestions and Metaphors από τον D. C. Hammond ή αλλιώς το “Little Red Book” στον χώρο της Υπνοθεραπείας. Μια εξαιρετική συλλογή από τεχνικές ύπνωσης και μεταφορές, που μπορούν να φανούν χρήσιμες σε πολλές καταστάσεις.
Μία από τις αγαπημένες μου μεταφορές είναι το “μεξικάνικο φαγητό”, η οποία προέρχεται από τον “πατέρα” της ύπνωσης Milton Erickson και σχεδιάστηκε για να βοηθήσει ανθρώπους που υποφέρουν από χρόνιους πόνους.
Θυμάμαι την πρώτη φορά που έφαγα Μεξικάνικο φαγητό στο εστιατόριο ΧΥΖ. Το μενού είχε Camarones a la Diabla (οι γαρίδες του "διαβόλου"). Το πιάτο περιείχε τόσο πολύ κόκκινο τσίλι, που η σάλτσα "έλαμπε" κόκκινο χρώμα. Μόλις έφαγα την πρώτη μπουκιά, η μύτη μου άρχισε να τρέχει και τα μάτια μου να δακρύζουν. Το στόμα μου συνέχισε να πονάει και να καίει, όσο κρύο νερό κι αν έπινα. Δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ πώς κάποιος μπορούσε να φάει ένα τέτοιο φαγητό, με τόσο καυτό τσίλι.
Σχεδόν έχασα την αίσθηση της γεύσης, επειδή ο πόνος ήταν τόσο μεγάλος. Τον επόμενο ενάμισι χρόνο επισκέφτηκα το εστιατόριο ΧΥΖ πολλές φορές. Δεν είμαι σίγουρος πότε ακριβώς, αλλά το σώμα μου άλλαξε και προσαρμόστηκε. Ίσως εν μέρει ήταν το μυαλό μου που άλλαξε.
Γιατί, μετά από λίγες επισκέψεις στο ΧΥΖ εστιατόριο για να φάω τις αγαπημένες μου γαρίδες του "Διαβόλου", η αίσθηση του καυτού τσίλι στο στόμα μου φαινόταν διαφορετική. Σχεδόν σαν να με κάποιο τρόπο, το στόμα μου να είχε αναπτύξει μια ιδιαίτερη ανθεκτικότητα, σαν έναν κάλο. Με κάποιο τρόπο το στόμα μου προσαρμόστηκε, έτσι ώστε να μην υπάρχει πόνος, και μπορούσα απλά να απολαύσω τη γεύση. Είχα γίνει κατά κάποιο τρόπο πιο σκληρός απέναντι στον πόνο, αλλά ταυτόχρονα παρέμεινα ευχάριστα ευαίσθητος στην νόστιμη γεύση των καυτών γαρίδων.
Είναι σημαντικό να είσαι ανοιχτός στην ιδέα του να επιτρέψεις στα νεύρα του μέρους του σώματός σου που πονάει, να προσαρμοστούν και να αναπτύξουν αντίστοιχα "κάλους", όπως ακριβώς έκανα εγώ για να τρώω το αγαπημένο μου μεξικάνικο φαγητό.
Παρατήρηση που προσέχω ιδιαίτερα στα πλαίσια μια ανάλυσης συμπεριφοράς
Έχουμε μιλήσει αρκετές φορές για τον “κύκλο του ψέματος” (liar`s loop) - την διαδικασία δηλαδή με την οποία λέμε ψέματα. Αρχικά να τονίσουμε ότι η προεπιλεγμένη λειτουργία του εγκεφάλου μας, είναι να λέει πάντα την αλήθεια.
Άρα, για να πούμε ένα ψέμα πρέπει να γίνουν 3 πράγματα που αποτελούν το Liar`s Loop.
α. Να σταματήσουμε τον εγκέφαλό μας από το να πει την αλήθεια
β. Να κατασκευάσουμε το ψέμα
γ. Να εκφωνήσουμε (πούμε) το ψέμα
Η παραπάνω διαδικασία, ακριβώς επειδή έρχεται σε σύγκρουση με την “προεπιλεγμένη” λειτουργία του εγκεφάλου μας, προκαλεί εξαιρετικά μεγάλο νοητικό φορτίο στον εγκέφαλό μας, ο οποίος παράλληλα με την διαδικασία αυτή, πρέπει να προσέξει προκειμένου η γλώσσα του σώματός μας και οι μικρο-εκφράσεις μας, να μην μας “μαρτυρήσουν” (όχι με τόσο καλά αποτελέσματα της περισσότερες φορές είναι η αλήθεια…).
Όταν το μεγάλο νοητικό φορτίο αυτό, διογκώνεται υπερβολικά, βλέπουμε διακριτούς “δισταγμούς” στον προφορικό λόγο. Δισταγμοί (hesitancies) που ειδικά για δημόσια πρόσωπα είναι εξαιρετικά μη-συνηθισμένοι. Δείτε για παράδειγμα αυτό το απόσπασμα από την συνέντευξη του Σ. Ρουβά στην Σ. Χρηστίδου σχετικά με τον παιδοβιαστή Λιγνάδη (πριν καταδικαστεί). που βλέπετε το hesitancy?
Ζωντανή εκτέλεση που ακούω στο repeat (αντί για πρότασης φαγητού)…
…καθώς στην περίπτωση αυτή, το τραγούδι και η εκτέλεση αυτή χορταίνουν την ψυχή!
Ο λόγος για το διαχρονικό White flag από την Dido (κλικ εδώ), στο κονσέρτο της το 2015 στο Brixton Academy/ London UK.
Εξαιρετική ενορχήστρωση, με τα πλήκτρα, το μπάσο και τα ντραμς να είναι σε απόλυτη ισορροπία… Κανένα support voice, χωρίς autotune και μοναδικό δέσιμο των συναισθημάτων που βγάζει η καλλιτέχνης, μπροστά σε χιλιάδες κόσμο.
Κερασάκι στην τούρτα το απίστευτό release από το 4:39 και μετά όπου μόνο τα πλήκτρα συνοδεύουν την Dido στους τελευταίους στίχους…
Στην κανονική ροή δεν το καταλαβαίνει κάποιος (χρειάζεται αρκετά rewinds) παρά μόνο αισθάνεται την κορύφωση χωρίς καμιά αντίσταση…
Όταν η μαγεία συναντά την τελειότητα… απολαύστε!
P.S. Εάν βρήκες την παραπάνω έκδοση του #thefridaycluster ενδιαφέρουσα και έχεις την περιέργεια να μάθεις περισσότερα για το body language reading και το behavior profiling συμπλήρωσε αυτή τη φόρμα επικοινωνίας και θα έρθω σε επαφή μαζί σου μέσα σε 24 ώρες.
Αν πέρα από το twitter, έχεις παρουσία και στα υπόλοιπα κοινωνικά δίκτυα, ακολούθησε με και στο Facebook ή στο Instagram.
Τέλος μπορείς εδώ να δεις το ανθολόγιο των νημάτων στο twitter!