Ανάλυση συνέντευξης γονιών #Πάτρα (part 2)
Με τις έρευνες για τον θάνατο των 3 μικρών κοριτσιών σε 3 χρόνια να είναι σε εξέλιξη...
Τόσο από τα παλιά thread για τον πιλότο όσο και από το χθεσινό με τους τραγικούς γονείς από την #Πάτρα είναι πλέον ξεκάθαρο ότι η ευαισθητοποίηση του κόσμου σε τέτοια θέματα είναι τεράστια, όπως και η ανάγκη για δικαιοσύνη.
Και ενώ η μητέρα βγήκε τηλεφωνικά στο #fosstotounel τόσο την Παρασκευή (25 Φεβ) όσο και στις 4 Μαρτίου, με το ελληνικό τούιτερ να με “παρενοχλεί” (just kidding, shoot DMs & emails αβίαστα) για αναλυση των ηχητικών και εγώ να παραμένω βράχος στις αρχές (θέλουμε οπτικοακουστικό υλικό για να μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα με σχετικά μικρή απόκλιση λάθους) του behavior profiling και να μην μπαίνω στον πειρασμό (ακόμα…)
Προχωράμε λοιπόν στην ανάλυση του δεύτερου μισού της συνέντευξης των γονιών των τριών νεκρών κοριτσιών στον κ. Σόμπολο, και συγκεκριμένα από το 30ο λεπτό και μετά.
Σε μία μικρή ανασκόπηση του προηγούμενου post στο οποίο παρατηρήσαμε πλειάδα συστάδων (clusters) παραπλάνητικών και στρεσογόννων ενδείξεων με κύριο πάροχο των συστάδων αυτών, την μητέρα με κυρίαρχο μοτίβο την πλήρη απουσία θλίψης και οδύνης ακόμα και στα σημεία που περιγράφει τις τελευταίες στιγμές των παιδιών της.
Παράλληλα παρατηρήσαμε σωρεία από βλέμματα που ζητούν επιβεβαίωση (αν γίνεται πιστευτή σε αυτά που λέει - confirmation glances) αλλά και αρκετες μικρο-εκφράσεις (micro-expressions) που δείχνουν επιθετικότητα προς τον συνομιλητη ή προς το πρόσωπο για το οποίο γίνεται κουβέντα.
Εξίσου σημαντικό είναι ότι στα πρώτα 30 λεπτά της συνέντευξης το ζευγάρι δεν έχει αγγίξει ο ένας τον άλλο ΟΥΤΕ ΜΙΑ φορά, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο σε παρόμοιες καταστάσεις όπου οι περιγραφές και η ανάκληση τραυματικών καταστάσεων οδηγούν αγαπημένους ανθρώπους να αγκαλιάζονται/έρχονται πιο κοντά ή έστω να διατηρούν μια επαφή.
Παράλληλα παρατηρούμε ακόμα ένα μοτίβο σχετικά με την απάντηση των ερωτήσεων του Κ. Σόμπολου καθώς είναι συγκεκριμένα ερωτήματα που “αναλαμβάνει” να απαντήσει ο ένας γονιός και συγκεκριμένα ο άλλος. Μία ακόμα ενδιαφέρουσα παρατήρηση είναι ότι κανένας από τους δύο δεν διακόπτει τον άλλον την ώρα που μιλάει, δείτε ενδεικτικά το απόσπασμα 35:30-35:35 απο την συνέντευξη.
Πριν προχωρήσουμε όμως στην ανάλυση, ας δούμε τις δηλώσεις αποποίησης ευθύνης (disclaimers) μας
Disclaimer 1: Τα παρακάτω δεν αποτελούν επιστημονική γνώμη παρα μόνο προσπάθεια ανάγνωσης της γλώσσας σώματος και της λεκτικής επικοινωνίας του συνεντευξιαζόμενων. Δεν είναι σκοπός της παρακάτω ανάλυσης να υποκαταστήσει, σε καμία περίπτωση, την δουλειά της αστυνομίας.
Disclaimer 2: Στην ανάλυση αυτή, παρατίθενται ορισμένες παρατηρήσεις (data points) και αξιολογούνται σε μία κλίμακα παραπλανητικής συμπεριφοράς. Οι αντιδράσεις κάθε ανθρώπου βέβαια, ειδικά για ακραίες καταστάσεις όπως αυτή με τους δύο τραγικούς γονείς, μπορεί να είναι μοναδικές και να παρεκκλίνουν από τις αναμενόμενες.
Disclaimer 3: ΤΙΠΟΤΑ από τα παρακάτω δεν είναι απόλυτο. Πάμε…
Το δεύτερο μισό της συνέντευξης ξεκινάει με την μητέρα να αναφέρεται σε ιατρικές λεπτομέρειες, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το διάστημα (31:12-31:28) όπου αναφέρεται στα προβλήματα που αντιμετώπιζε η Τζωρτζίνα.
Στο παραπάνω απόσπασμα δεν βλέπουμε κανένα συναίσθημα (θλίψη, πόνο, οδύνη) από πλευράς της ΡΠ καθώς αναφέρεται σε σοκαριστικές λεπτομέρειες για το τι τραβούσε το παιδάκι.
Αντίθετα, η τονικότητα (tonality) και o ρυθμός (cadence) της φωνής της είναι σταθερα, και αν κανείς ήταν άσχετος με την υπόθεση και άκουγε μόνο το ηχητικό από το απόσπασμα αυτό, ίσως να νόμιζε ότι για την υπόθεση μιλάει κάποιος γιατρός ή νοσοκόμα για ένα περιστατικό που έχει ζήσει στο παρελθόν, όχι ο πραγματικός γονιός του παιδιού για το οποίο περιγράφονται τα δραματικά αυτά βιώματα
“πτώση οξυγόνου, προσήλωση βλέμματος, να φωνάζει…να δείχνει ότι κάτι την ενοχλεί…ένα παιδί το οποίο μελάνιαζε..χανόταν…και ξαναεπανερχόταν στην ζωή…στην ουσία”
Παράλληλα την ώρα που η ΡΠ περιγράφει την κατάσταση του παιδιού παρατηρούμε βλέμματα με σκοπό την επιβεβαίωση (#confirmation_glances) πάνω στο "προσήλωση βλέμματος" (31:14). Τα βλέμματα αυτά έχουν σαν σκοπό την εξακρίβωση από το άτομο που μιλάει, σχετικά με το πόσο γίνεται πιστευτό απέναντι στον συνομιλητή του.
Από την πλευρά του ΜΔ, πέρα από την απουσία συναισθημάτων θλίψης (κανένα ζάρωμα του μετώπου - grief muscle, καμία κίνηση του πηγουνιού προς τα πάνω-chin boss) βλέπουμε σταθερή αποφυγή οπτικής επαφής (#eye_blocking - το βλέμμα είναι σταθερά προς τα κάτω σαν να προσπαθεί να αποφύγει ένα αντικείμενο/ κίνδυνο που έρχεται κατα πάνω του) όπως και head downcast [την χαρακτηριστική θέση του κεφαλιού όταν αυτό “κρέμεται” από τους ώμους - στάση που φανερώνει ντροπή (shame) και ενοχή (guilt)], καθ`όλη την διάρκεια της περιγραφής από την ΡΠ.
Συγκλονιστικό είναι και το micro-expression της ΡΠ πάνω στο "μελάνιαζε" (31:21) όπου βλέπουμε αηδία (disgust) αντί για λύπη (sadness) και θρήνο (grief), ενώ πάνω στην φράση "ξαναεπανερχόταν στην ζωή στην ουσία" παρατηρούμε θυμό (anger), lip compression (το σμήξιμο των χειλιών σαν να προσπαθεί κάποιος να συγκρατήσει τις λέξεις από το να βγουν από το στόμα του) αλλά και επιβεβαιωτικό βλέμμα (confιrmation glance) και πάλι!
Αξιο σημασίας και αναφοράς εδώ είναι και η χρησιμοποίηση του όρου "στην ουσία" στο τέλος της τραυματικής αυτής αφήγησης σχετικά με το τι τραβούσε το παιδί, καθώς από έναν γονιό που ζούσε με αγωνία τις δραματικές στιγμές αυτές του παιδιού του από κοντά, ίσως θα ήταν πιθανότερη η χρήση εκφράσεων όπως "ευτυχώς" ή "πάλι καλά".
Αντί λοιπον να ακούγαμε το
“πτώση οξυγόνου, προσήλωση βλέμματος, να φωνάζει…να δείχνει ότι κάτι την ενοχλεί…ένα παιδί το οποίο μελάνιαζε..χανόταν…και ξαναεπανερχόταν στην ζωή…στην ουσία”
θα ήταν πιθανότερο να ακούγαμε το
“πτώση οξυγόνου, προσήλωση βλέμματος, να φωνάζει…να δείχνει ότι κάτι την ενοχλεί…ένα παιδί το οποίο μελάνιαζε..χανόταν…και ξαναεπανερχόταν στην ζωή…ΕΥΤΥΧΩΣ!”
Βλέπουμε λοιπόν τα παραπάνω ως ακόμα ένα προβληματικό cluster. Πάμε να δούμε μία ακόμα φορα το βιντεάκι, για να γίνουν τα παραπάνω πιο χειροπιαστά…
Στην συνέχεια την σκυτάλη παίρνει ο ΜΔ (31:49 στο βίντεο) μιλώντας σχετικά με τα πιθανά θέματα επιληψίας (επεισόδια) του παιδιού όπου και καθόλη την παρέμβασή του παρατηρούμε πλήρης απουσία συναισθημάτων θλίψης η/ και στεναχώριας. Βλέπουμε επίσης και ότι μένει στο να παραθέτει απλά γεγονότα (“παθαίνει δύο επεισόδια” #stating_facts) χωρίς να εμπλέκεται συναισθηματικά, κατά την αφήγηση των επιληπτικών επεισοδίων του παιδιού.
Η ΡΠ παρεμβαίνει δε με ένα #innocence_statement (δήλωση αθωότητας)
“Παρένθεση σε όλο αυτό, o μπαμπάς της ήταν εκεί δύο μέρες"
ενώ ο ΜΔ τη διορθώνει
"στην αρχή!"
με την ΡΠ να συμπληρώνει σε απόλυτο συγχρονισμό
“Στην αρχή…πάλι μέσα στο δωμάτιο!"
και ενώ ο κ. Σόμπολος ΔΕΝ έχει κάνει ΚΑΜΙΑ σχετική ερώτηση ούτε έχει υπονοήσει τίποτα για το ζευγάρι, σχετικά με το ποιός/ ποιοι ήταν μέσα στο δωμάτιο και τι μπορεί να έγινε (εξ` ου και η δήλωση “αθωότητας”.
Τις δηλώσεις αθωότητας (innocence statements) αυτές θα τις παρατηρήσετε συχνά σε αλληλεπιδράσεις με γονείς και μικρά παιδιά, όπου ένας γονιός θα μπεί μέσα σε ένα δωμάτιο με τα πράγματα να είναι άνω κάτω, και θα ρωτήσει “Τι γίνεται εδω;” και το μικρό παιδί να απαντάει αυθόρμητα “δεν έσπασα εγώ το βάζο” (χωρίς ο γονιός να έχει ρωτήσει, ή και πολλές φορές να έχει καν αντιληφθεί μία ζημιά…).
Στην συνέχεια και μέχρι που τον λόγο παίρνει η ΡΠ στο 33:13 του βίντεο, ο ΜΔ αναφέρεται στο θέμα του θανάτου του παιδιού με ψυχολογικά αποστασιοποιημένες (#distancing_language) εκφράσεις (“κατέληξε”, “το έπαθε αυτό”, “απεβίωσε” αντί για “πέθανε”, “ξεψύχησε” κτλ).
Στο απόσπασμα 33:13-33:33 βλέπουμε την ΡΠ να περιγράφει τις τελευταίες στιγμές της μικρής Τζωρτζίνας, επίσης με χαρακτηριστική απουσία συναισθημάτων θλίψης και οδύνης, (no #grief_muscle, no #lip_corners_down, nο #chin_boss_movement) ενώ η οπτική της επαφή με τον δημοσιογράφο είναι ΣΥΝΕΧΗΣ (πλήθος από #confirmation_glances) με εξαίρεση ΜΙΣΟ δευτερόλεπτο από την συνολική περιγραφή των 20 δευτερολέπτων…Εξαιρετικά σημαντικό cluster.
Πάνω στο "όμως δεν τα κατάφερε" (33:30) βλέπουμε επίσης και #head_downcast (“κρέμασμα του κεφαλιού από τους ώμους, που συνήθως υποδηλώνει ντροπή/ ενοχή) από τον πατέρα αλλά και ένα ακόμα από τα επιβεβαιωτικά βλεμματα της ΡΠ.
Η αντίθεση είναι συγκλονιστική.
Η πολύ βαριά αναπνοή (#heavy_chest_breathing) ένδειξη μεγάλου στρες (stress indicator) της ΡΠ ακούγεται μέσα από το μικρόφωνο (!) στα τελευταία 2 δευτερόλεπτα από το κλιπάκι παρακάτω ή διαφορετικά στο 33:31-33:33 του βίντεο.
Στο ίδιο διάστημα θα παρατηρήσετε ότι το αριστερό ρουθούνι της ΡΠ ανασηκώνεται εμφανέστατα (το λεγόμενο nostril flare ή wing dilation), δείγμα επίσης πολύ αυξημένου στρες (όχι θλίψης ή οδύνης).
Το επόμενο διάστημα που θα εστιάσουμε είναι μετά το 40ο λεπτό της συνέντευξης όπου και τα επόμενα 5-6 λεπτά αποτελούν και το "ζουμί" μετά τις εξαιρετικές τοποθετήσεις του Γ. Σόμπολου (respect!) ο οποίος ξεκινά με άψογο #elicitation_technique (την τεχνική στο διάλογο/ συνέντευξη με την οποία εκμαιεύονται/ αποσπώνται πληροφορίες χωρίς να τίθενται ευθείες ερωτήσεις - πολύ βασικό στοιχείο στην εκπαίδευση ανακριτών επίσης) να θέτει τις βάσεις για τη συζήτηση (40:01-40:05)
“Οπότε αναγκαστικά, η Ρούλα ήταν ο βράχος του σπιτιού, δίπλα στο παιδί, στα παιδιά…είτε στο σπίτι είτε στο νοσοκομείο, σωστά;”
με την απάντηση της ΡΠ να είναι "ναι, βέβαια" αλλά η μικρο-έκφραση στο πρόσωπό της (facial #microexpression) που βλέπουμε να είναι εκείνη της αηδίας (#disgust) & απέχθειας (#contempt) καθώς το πάνω μέρος του χείλους της ανασηκώνεται χαρακτηριστικά (σαν κάποιος να οσφρύζεται κάτι εξαιρετικά δύσοσμο)
ενώ αμέσως μετά το "βέβαια" η ΡΠ γνέφει "ΟΧΙ" με το κεφάλι της… όπως χαρακτηριστικά φαίνεται από την κίνηση του κεφαλιού από δεξιά προς τα αριστερά και αντίστροφα.
Πάμε να το δούμε σε slow motion όπου τόσο η μικρο-έκφραση της αηδίας όσο και η πλευρική κίνηση “ΟΧΙ” του κεφαλιού είναι εμφανείς.
Ενώ σε απόλυτο συγχρονισμό ο ΜΔ (40:11 - 40:22) προχωράει σε μια σειρά από #resume_statements
(δηλώσεις “βιογραφικού” που γίνονται συνήθως όταν κάποιος νιώθει ότι κατηγορείται για κάτι και προσπαθεί να στρέψει την κουβέντα σε κάτι άλλο που του δίνει υψηλότερο στάτους προκειμένου να αποδείξει ότι δεν εμπλέκεται. Για παράδειγμα στην ερώτηση “κλέψατε εσείς τα χρήματα” κάποιος απαντάει “κοιτάξτε, είμαι καθηγητής Πανεπιστημίου με πάνω από 15 χρόνια στο καθήκον…”)
“πάντα κολώνα στα παιδιά”
(όπου παρατηρούμε το στιγμιαίο ανασήκωμα των φρυδιών- eyebrow flash - που παραπέμπει σε μια προσπάθεια αναζήτησης έκγκρισης από τον συνομιλητή για αυτά που λέγονται)
“και στο σπίτι, δεν θα έβλεπες πότε ένα σπίτι βρώμικο…ένα παιδί βρώμικο…τα πάντα ήτανε στην εντέλεια…δεν μπορεί να το αμφισνητήσει κανένας αυτό, ειδικά από όσους μας ξέρουνε”
Σημαντικά data points (στοιχεία προς αξιολόγηση) είναι το άγγιγμα του προσώπου της ΡΠ όταν ο ΜΔ αναφέρεται σε αυτην ως “κολώνα” για τα παιδιά (#facial_touch, θεωρείται από τις πιο αξιόπιστες ενδείξεις παραπλάνησης!)
όπως επίσης και τα βλέμματα με σκοπό την επιβεβαίωση των λεγόμενων (#confirmation_glances) αλλά και η χειρονομία “φραγμος” (#barrier_gesture) που κάνει ο ΜΔ (αλλά και η ΡΠ ταυτόχρονα!) με τα χέρια του ουσιαστικά τοποθετώντας τα σαν “φράγμα” ανάμεσα σε εκείνον και στον δημοσιογράφο, ένδειξη ότι αισθάνεται απειλή και προσπαθεί να τηρήσει την “απόσταση ασφαλείας” από την αντιλαμβανόμενη ως απειλή (δημοσιογράφο). Την ίδια στιγμή ενδιαφέρον έχει το θυμωμένο (angry) βλέμμα της ΡΠ…προς τον δημοσιογράφο.
Τα παραπάνω αποτελούν όπως αντιλαμβάνεστε ακόμα μια σημαντική συστάδα παραπλανητικών και στρεσογόνων παρατηρήσεων (deceptive & stress indicators cluster).
Ενώ η ΡΠ συνεχίζει (40:24) με ίσως ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια της συνέντευξης (το παρακάτω κλιπάκι των 28 δευτερολέπτων) με τα ακριβή της λόγια να είναι τα εξής:
“Και έρχομαι στην θέση να απολογηθώ…για πράγματα τα οποία δεν μπορει, όχι να τα ξεστομίσω, δεν μπορεί…όχι επειδή είμαι εγώ…εεε…ο κόσμος…ακουει καθημερινά τι γίνεται γύρω μας…δεν διαφωνώ με την οργή του κόσμου…γιατί προφανώς υπάρχουν και εγκλήματα…προφανώς υπάρχουν και εγκληματίες…δεν είμαστε όλοι όμως…”
Και σαφώς αναφέρομαι στο περιβόητο πλέον "Δεν διαφωνώ με την οργή του κόσμου" την ώρα που η "οργή του κόσμου" έρχεται από τις υποψίες ότι…εκείνη έχει παίξει ρόλο στους θανάτους των παιδιών, κάτι που απίστευτα εύστοχα ο κ. Σόμπολος ρωτάει αμέσως μετά!
Πόσοι από εσάς, αν “ο κόσμος” σας κατηγορούσε ότι έχετε να κάνετε - έστω και με μακρινή υποψία - με τον θάνατο ενός (πόσο μάλλον τριών) παιδιού σας θα απαντούσατε "Δεν διαφωνώ με την οργή του κόσμου;"
Στην συγκεκριμένη ατάκα πιθανότατα βλέπουμε μία μίνι-ομολογία (#mini_confession) καθώς ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι κατασκευασμένος έτσι ώστε να λέει την αλήθεια σαν την βασική λειτουργία (by default) του...δεν μπορώ να τονίσω πόσο σημαντικό είναι το σημείο αυτό πραγματικά.
Στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων εδώ θα έπρεπε να είχαμε μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ και ΞΕΚΑΘΑΡΗ ΑΡΝΗΣΗ οποιασδήποτε ανάμειξης με το θάνατο των παιδιών.. ορθά και κοφτά.
Πάμε άλλη μία το επίμαχο κομμάτι…
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να κάνω μία παράκληση στην @zinakoutselini και στον κ. Σόμπολο σχετικά με το αν υπάρχει το πλάνο (στο βίντεο παίζει μία εικόνα με φθινοπωρινή φύση) πάνω στην φράση “δεν είμαστε όλοι όμως”… καθώς θα έδινα όλα τα μου τα BTC (μην πω μαζί και όλα τα ETH) για να το δω (και να το αναλύσω)…
Πίσω στην ανάλυση των ζουμερότατων αυτών 28 δευτερολέπτων, αμέσως προτού η ΡΠ αναφέρει ότι "ο κόσμος ακούει καθημερινά τι……γίνεται γύρω μας" βλέπουμε ότι αναπνέει βαριά από το στήθος (heavy chest breathing - μία ένδειξη μεγάλου στρες - 0:13-0:15 στο προηγούμενο κλιπακι) ενώ κατά την διάρκεια της φράσης αυτής ανοίγει τις παλάμες τις προς τα πάνω (#palms_facing_up - κίνηση που φανερώνει ειλικρίνεια - honesty).
Ταυτόχρονα βλέπουμε ακόμα ένα παρατεταμένο #head_downcast ( το κεφάλι “κρέμεται” από τους ώμους, με κατεύθυνση προς τα κάτω = guilt/ shame) από τον πατέρα ΚΑΘΟΛΗ την διάρκεια της δήλωσης της μητέρας…
Σημαντική συστάδα ενδείξεων!
Στο ίδιο απόσπασμα και όταν η ΡΠ λέει “αναγκάζομαι να απολογηθώ” (#mini_confession πάλι!) για πράγματα τα οποία δεν μπορεί.. “όχι να τα ξεστομίσω” (40.31) βλέπουμε τόσο #confirmantion_glance όσο και #chin_thrust
και συνεχίζει "όχι επειδή είμαι εγώ", έκφραση που αν την ακούσει κάποιος στην κανονική ροή του βίντεο θα νομίζει ότι μιλάει ένα τρίτο πρόσωπο (σοβαρότατα ερωτηματικά για θέματα ψυχικής υγείας;), καθώς η χροιά, το ύφος και η ταχύτητα (πολύ υψηλότερη από την αφήγηση μέχρι εκείνο το σημείο - increased_vocal_speed) της φωνής της ΡΠ αλλάζουν άρδην!
Επιπρόσθετα, η φράση “όχι επειδή είμαι εγώ” αποτελεί ένα “word_salad”, μιας τακτικής που χρησιμοποιούν συνήθως άτομα που ανήκουν στα cluster B disorders, κατά την οποία εισάγουν εκφράσεις μέσα στον λόγο τους που δεν προσθέτουν τίποτα στην ουσία της ευρύτερης φράσης/ επιχειρήματός τους, προκειμένου να “γεμίσουν” τις προτάσεις τους με κουβέντες που δεν βγάζουν νόημα…και να μπερδέψουν τους συνομιλητές τους.
“Και έρχομαι στην θέση να απολογηθώ…για πράγματα τα οποία δεν μπορει, όχι να τα ξεστομίσω, δεν μπορεί…όχι επειδή είμαι εγώ…εεε…ο κόσμος…ακουει καθημερινά τι γίνεται γύρω μας…δεν διαφωνώ με την οργή του κόσμου…γιατί προφανώς υπάρχουν και εγκλήματα…προφανώς υπάρχουν και εγκληματίες…δεν είμαστε όλοι όμως…”
η ΡΠ επανέρχεται μετά στo…"κανονικό" αφήγημα για τον "κόσμο", με του οποίου την οργή συμφωνεί..."γιατί προφανώς υπάρχουν και εγκλήματα" (40.45) με βλέμμα...θανατηφόρο και νευριασμένο (anger), βλέμματα που επιδιώκουν επιβεβαίωση (confirmation glances) & μεγέθυνση του αριστερού ρουθουνιού της μύτης - nostril flare - μεγάλο φορτίο στρες) αλλά και #head_tilt (όταν το κεφάλι γέρνει προς μια κατεύθυνση σε μια προσπάθεια να φανούμε πιο συμπαθείς και ειλικρινείς στον συνομιλητή μας)
"προφανώς υπάρχουν και εγκληματίες" συνεχίζει η ΡΠ με την ΕΥΛΟΓΗ απορία να είναι πως το να υπάρχουν εγκληματίες και εγκλήματα (πόσο μάλλον ΠΑΙΔΙΩΝ) είναι "προφανές" και όχι "αηδιαστικό, αποκρουστικό & εμετικό" με την ΡΠ να ολοκληρώνει με το "δεν ΕΙΜΑΣΤΕ όλοι δολοφόνοι" - με την χρήση της λέξης "ΕΙΜΑΣΤΕ" να προκαλεί ερωτηματικά…θα μπορούσε για παράδειγμα η φράση να είναι “δεν είναι όλοι δολοφόνοι”
Ακόμα ένα εξαιρετικά σημαντικό cluster!
Ο δημοσιογράφος απασφαλίζει, αφού έχει "προετοιμάσει" το έδαφος, με το πολύ εύστοχο
“Ρούλα, έσυ, έχεις σχέση με τον θάνατο των παιδιών σου;”
Προσέξτε, "Ρούλα ΕΣΥ" όχι "εσείς" ή "Μάνο") με την απάντηση της ΡΠ να είναι το έτερο πιο σημαντικό σημείο όλης της συνέντευξης...
“Θα απαντήσω, μόνο και μόνο, για…γιατί έχω ακούσει πάρα πολλά, κανένας δεν ήρθε ποτέ μα ποτέ να με ρωτήσει, εεεε…σε ένα σπίτι το οποίο υπήρχαν τα παιδιά και υπήρχε όλη αυτή η ευτυχία, ναι, πως ζω εγώ τώρα…μέχρι τώρα ζούσα για την Τζωρτζίνα, πως ζω εγώ από τις 29 του μήνα…”
Στην απάντηση της ΡΠ αυτή παρατηρούμε την ΕΚΚΩΦΑΝΤΙΚΗ έλλειψη ενός CLEAR CUT DENIAL (μιας ξεκάθαρης ΑΡΝΗΣΗΣ του ότι έχει να κάνει με τον θάνατο των παιδιών της) τύπου "ΟΧΙ", κοφτά και κατηγορηματικά, "με κανέναν τρόπο δεν θα πείραζα ΠΟΤΕ τα παιδιά μου!"
Επίσης, θα περιμέναμε ακόμα και μια διευκρινιστική ερώτηση από την ΡΠ ή το ζευγάρι προς τον δημοσιογράφο τύπου:
Τι εννοείτε με το “εχεις σχέση” ακριβώς κύριε Σόμπολε;
Καθώς το “εχεις σχέση” μπορεί να σημαίνει οτιδήποτε από αμέλεια μέχρι…δόλο. Αντίθετα η ΡΠ, αλλά και οι δύο γονείς αντιδρούν σαν ο δημοσιογράφος να υπονόησε “δόλο”. Πολύ σημαντική παρατήρηση.
Οταν ανέβηκε το twitter thread, ένας follower χαρακτηριστικά “απάντησε” ότι...απλά δέρνεις αυτόν που σε ρώτησε αν κάποιος υπονοεί ότι ένας γονιός έκανε κακό στα παιδιά του. Μια ακόμα πιθανή απάντηση.
Βλέποντας προσεκτικότερα το κομμάτι αυτό παρατηρούμε ΧΑΜΟΓΕΛΟ (αντί για σοκ & οργή!) αλλά και το “κρέμασμα” του κεφαλιού από τους ώμους (#head_downcast - δείχνει συνήθως ενοχή και ντροπή) από τον ΜΔ αλλά και καμία έκπληξη για την ερώτηση που κάνει ο δημοσιογράφος, ενώ παράλληλα η ΡΠ μπαίνει σε εσωτερικό διάλογο (#internal dialogue - τα μάτια της κατευθείαν κοιτάνε κάτω αριστερά) και να γνέφει "ΝΑΙ" πάνω στο "θα απαντήσω μόνο και…μόνο"...με την συνέχεια να είναι ακόμα πιο προβληματική...να το δούμε και σε slow motion:
Eνώ η Ζίνα είναι ακίνητη (micro-adaptor - κίνηση που δείχνει συσσωρευμένο στρες με τρίψιμο χεριών) από την αγωνία, ίσως στην πιο σημαντική ερώτηση ΟΛΗΣ της συνέντευξης.
Παράλληλα βλέπουμε #chirality (ασυμμετρία δηλαδή ανάμεσα στο δεξί και στο αριστερό μισό του προσώπου, που δηλώνει πολύ έντονη εσωτερική διαφωνία - internal conflict) στην ΡΠ πάνω στο "γιατί έχω ακούσει πάρα πολλά…”
H ΡΠ συνεχίζει (με την ερώτηση να είναι αν ΕΚΕΙΝΗ έχει σχέση με τον θάνατο των παιδιών της) ότι "κάνεις δεν πήγε, ποτέ μα ποτέ, να την ρωτήσει...πως ζει εκείνη τώρα.."
Σε αυτό το σημείο - πέρα από το ξεκάθαρο #non_answer_statement, την παντελή δηλαδή ελλειψη ξεκάθαρης απάντησης/ ΑΡΝΗΣΗΣ οποιασδήποτε σχέσεως με τους θανάτους των μικρών παιδιών, παρατηρούμε από την ΡΠ μια προσπάθεια ανακατεύθυνσης και αποφυγής (#redirecting & #diverting approach) απάντησης στην καυτή ερώτηση, σύνηθες χαρακτηριστικό των κακόβουλων ναρκισιστικών προσωπικοτήτων, με την έκφραση “πώς ζω εγώ τώρα;” Στα αγγλικά η συνήθης έκφραση είναι το “what about me?”.
Για παράδειγμα μία κυρία αποφασίζει να ξεμπροστιάσει έναν “κύριο” σχετικά με υπόθεση απιστίας και ενώ του απευθύνει άμεση ερώτηση τύπου “τι φωτογραφίες είναι αυτές με αυτήν την γυναίκα” ένα άτομο με cluster B disorder θα απαντήσει τις περισσότερες φορές “με ρώτησες ποτέ πώς νιώθω στην σχέση μας;”
Η τακτική αυτή λοιπόν χρησιμοποιείται όποτε οι προσωπικότητες αυτές “στριμώχνονται” στην γωνία οι οποίοι προκειμένου να αποφύγουν να απαντήσουν σε μία ερώτηση που πιθανόν να τους βάλει σε μπελαδες. Παράλληλα αυτό που καταφέρνει τις περισσότερες φορές αυτή η τακτική αντιστροφής του ερωτήματος και αλλαγής του θέματος είναι να βάλει τους συνομιλητές τους σε δύσκολη και απολογητική θέση, προκαλώντας τους ντροπή και ενοχές που θέσανε την ερώτηση εξ αρχής…
H ερώτηση "πώς ζω εγώ τώρα από τις 29 του μήνα" συνοδεύεται από #steepling (το χαρακτηριστικό σμίξιμο των δακτύλων, μια κίνηση που συνήθως κάνουν οι πολιτικοί, σε μια προσπάθεια να αντλήσει “εξουσία” στη συνομιλία της με τον Κ. Σόμπολο και να δείξει ότι έχει αυτοπεποίθηση), #double_shoulder_shrug (ανασήκωμα και των δύο ώμων ταυτόχρονα - υποδηλώνει αβεβαιότητα/ αμφιβολία για αυτά που λέγονται)
αλλά και συναισθήματα απέχθειας (#contempt - χαρακτηριστικό ανέβασμα του αριστερού μέρους του χείλους της ΡΠ) και θυμού (#anger - δείχνει τα μπροστινά δόντια - φέρτε στο μυαλό σας πως ένας θηρευτής θα έδειχνε τα μπροστινά του δόντια σε κάποιο άλλο ζώο αν δεχόταν απειλή) ενώ ο καλεσμένος της Ζίνας δείχνει τρομερη ανησυχία (#concern) με αυτά που βλέπει και ακούει.
Η ΡΠ συνεχίζει με ένα τεράστιο #eye_block (το κεφάλι της γυρίζει 90 μοίρες μακριά από τον συνεντευξιαστή - τεράστια ένδειξη στρες) αναφερόμενη στις φωτογραφίες
της μικρής Τζωρτζίνας (υπόψιν ότι το ερώτημα που έκανε ο δημοσιογράφος είναι “έχεις σχέση με τον θανατο των παιδιών σου;” - η απάντηση περι φωτογραφιών δεν έχει καμία μα καμία σχέση, ίσα ίσα εντείνει το κλίμα εναντίων αυτού που θέτει την ερώτηση…” και κλείνει με το "από αυτό που μου έμεινε" δείχνοντας ένα κοκαλάκι του παιδιού σε μια κίνηση που πολλοί followers θεώρησαν ως προσχεδιασμένη…
Παράλληλα παρατηρούμε #lip_compression (πίεση των χειλιών μεταξύ τους – σαν να προσπαθεί κάποιος να “μην του ξεφύγουν κουβέντες” από το στόμα – υποδηλώνει μη-εξωτερίκευση σχετικών σκέψεων και απόψεων - unvoiced thoughts), συναισθήματα θυμού (#anger) και βλέμματα με σκοπό την επιβεβαίωση (#confirmation_glances) αλλά και τέλος κανένα σημάδι λύπης ή οδύνης σε μια ακόμα πολύ σημαντικη συστάδα (cluster).
"ΠΩΣ θα πείραζα εγώ τα παιδιά μου;"
ρητορικά αναρωτιέται η ΡΠ (οι τρόποι που μπορεί να σκεφτεί ένας δολοφόνος είναι ΠΑΡΑ πολλοί - εδώ ΔΕΝ μας αφορά το ΠΩΣ!) με την συνεργάτη της Ζίνας να κάνει #lip_compression! Σημειώστε επιπλέον και το “πείραζα” αντί για “σκότωνα”/ “δολοφονούσα” που είναι ο ορισμός του psychological distancing (ψυχολογική αποστασιοποίησης), που συμβαίνει συνήθως όταν κάποιος κακόβουλος θέλει να υποβαθμίσει την σημαντικότητα ενός γεγονότος…
H ΡΠ συνεχίζει με ορισμένες εκφράσεις (#qualifiers, #resume_statements) που αντί να απαντούν ευθέως στην ερώτηση που τέθηκε από τον δημοσιογράφο, χρησιμοποιούνται σε μια προσπάθεια να πλέξει το εγκώμιο της σαν μητέρα.
“τα γέννησα, τα μεγάλωσα, ήμουν δίπλα τους…με τι λογική; Δεν υπάρχει λογική σε αυτό”
Ακόμα και στο σημείο αυτό της (μη) απάντησης (non-answer statement) της ΡΠ, η ξεκάθαρη και κοφτή ΑΡΝΗΣΗ για οποιαδήποτε σχέση με τους θανάτους των παιδιών ειναι ΑΠΟΥΣΑ.
Επιπρόσθετα παρατηρούμε ακόμα ένα question reversal, την αντιστροφή της ερώτησης στον δημοσιογράφο (“με τι λογική;”), ένα ακόμα δείγμα απάντησης που συνήθως άτομα με ναρκισιστική διαταραχή θα έδιναν…
Αν ίσχυε το απευθχαίο σενάριο φυσικά, οι εγκληματικές πράξεις φυσικά και δεν θα στηρίζονταν σε οποιαδήποτε “λογική” θα έλεγαν ορισμένοι followers (και με το δίκιο τους…). Επίσης πολλοί από τους followers (και με το δίκιο τους) θα αμφισβητούσαν το “τα μεγάλωσα” καθώς η μικρή Ιριδα πέθανε 6 μηνών, 3 χρονών η Μαλένα και 9 η Τζωρτζίνα…
Αντ`αυτής της ξεκάθαρης άρνησης λοιπόν, ακούμε απαντήσεις στο απόσπασμα αυτό, που γεννούν πολλά ερωτηματικά γεμάτα με συστάδες παραπλανητικών στοιχείων.
Στην δε φράση της ΡΠ “με τι λογική” βλέπουμε ταυτόχρονα chirality (“σπάσιμο” του προσώπου της ΡΠ στα “δυο” - η δεξιά μεριά δεν είναι συμμετρική με την αριστερή, δείγμα μεγάλης εσωτερικής διαφωνίας) αλλά και βλέμμα/ συναίσθημα θυμού από τον ΜΔ, ίσως για πρώτη φορά στα 41 λεπτά συνέντευξης, να γυρίζει και να την καρφώνει την ΡΠ στα μάτια.
ενώ αμέσως μετά την ολοκλήρωση της (μη) απάντησής της η ΡΠ κάνει ένα τεράστιο adaptor με το σώμα της, μια μεγάλη και πολύ εμφανή κίνηση μπροστά και πίσω με το σώμα της, ένδειξη οτι προσπαθεί να αποβάλλει εξαιρετικά μεγάλες ποσότητες στρες. Ταυτόχρονα παρατηρούμε και πολύ βαθιές αναπνοές από την περιοχή του στήθους (heavy chest breathing) που μαρτυρούν επιπλέον τεράστιο στρες… σε ακόμα ένα πολύ προβληματικό cluster...
H επόμενη ερώτηση του Γ. Σόμπολου (42:54), που παίρνει πάσα από την ΡΠ, είναι επίσης ευθεία
"Εχεις επέμβει Ρούλα, στον απινιδωτή του παιδιού σου;"
Μιλάμε για μία ακόμα ερώτηση που μεταφέρει ο δημοσιογράφος, που αν και εξαιρετικά δύσκολο να επαληθευτεί, συνδέεται με ανθρωποκτονία, για την οποία αφενός ο ΜΔ παρεμβάλλεται - χωρίς να έχει ερωτηθεί - και “αναλαμβάνει” να απαντήσει εκείνος στην ερώτηση… με την πρώτη του κουβέντα να είναι το “ΝΑΙ”….
"ΝΑΙ, λοιπόν για να ξεκαθαρίσουμε, άστο να μιλήσω εγώ σ`αυτό το θέμα, γιατι με… εχω φτάσει…για να ξεκαθαρίσουμε αυτό το θέμα που κοροιδεύετε τόσες μέρες…γιατί έχουνε βγει αξιότιμοι καρδιολόγοι”
και αφετέρου και ΠΑΛΙ δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ ξεκάθαρη και κοφτή ΑΡΝΗΣΗ από κανέναν από τους δύο γονείς, ότι η πράξη της ερώτησης δεν τελέστηκε... ακόμα μια “μη-απάντηση” δηλαδη (#non_answer_statement)…
ο ΜΔ εξηγεί παρακάτω πώς το να πειράξει κάποιος τον απινιδωτή δεν θα ήταν τεχνικά εφικτό παρά μόνο από τον “τεχνικό της εταιρείας” ή από τον “θεράποντα γιατρό”, με το επιχείρημα του ΜΔ ουσιαστικά να είναι ότι μόνο ένας γιατρός ή τεχνικός θα μπορούσε να επέμβει ΑΡΑ η ΡΠ είναι αθώα και δεν πείραξε τον απινιδωτή...
Βλέπουμε δηλαδή μια “δήλωση αθωότητας” (innocence statement) με τον ΜΔ να εξηγεί πως η ΡΠ δεν θα μπορούσε να είχε κάνει αυτό που λέγεται στα σοσιαλ μίντια…και όχι να αρνείται κατηγορηματικά και ευθέως ότι η ΡΠ δεν έχει καμία ανάμειξη με το πείραγμα του απινιδωτή…
Πέρα λοιπόν από το "Ναι" του ΜΔ σαν πρώτη απάντηση, που συνοδεύεται με την χαρακτηριστική κίνηση του κεφαλιού προς τα κάτω (head nodding "YES" - αντί για ένα κοφτό ΟΧΙ) σημαντικα στοιχεία είναι και η μεγάλη διστακτικότητα (#hesitancy - δεν καταφέρνει καν να εκφράσει λόγο - ίσως για αυτό ο ΜΔ “αναλαμβάνει” να απαντήσει) της ΡΠ όπως επίσης και η πολύ βαριά αναπνοή από το στήθος (#heavy_chest_breathing - ακούγεται ξεκάθαρα το “φουυυ”) που υποδηλώνει πάρα πολύ αυξημένο στρες (αντί για θλίψη και οδύνη).
Προσέξτε πάλι πώς το σώμα της ΡΠ τρέμει από το άγχος (adaptor = body literally shaking out of stress), πηγαίνοντας μπροστά και πίσω σχεδόν χωρίς έλεγχο στο διάστημα 42.50-42.55 της συνέντευξης. Πάμε ακόμα μια φορά το βιντεάκι για να γίνουν τα παραπάνω κατανοητά…
Βλέπουμε λοιπόν μία ακόμα πολύ σημαντική συστάδα (cluster) από παραπλανητικά/ εξαιρετικά στρεσογόνα στοιχεία, ειδικά δε αν προσθέσουμε το barrier gesture στο αρχικό frame παρακάτω (χειρονομία/ κίνηση “ φραγμό” προκειμένου κάποιος να βάλει ένα «νοητό» εμπόδιο ανάμεσα σε εκείνον και τον συνομιλητή του) αλλά και το βλέμμα που αναζητά επιβεβαίωση (confirmation glance) του ΜΔ πάνω στο "συσκευή", ενώ στο ενδιάμεσο η ΡΠ κάνει μια κίνηση προκειμένου να περιορίσει το στρες της (pacifying behavior) με τα χέρια της να στρίβουν/ παιζουν με το δαχτυλίδι της.
Σημαντικό στοιχείο αναφοράς και η πλήρης απουσία συναισθημάτων και από τους δύο γονείς όταν ο ΜΔ αναφέρεται στην “τελευταία μέρα του παιδιού”. Συγκλονιστικό απόσπασμα.
Οι δύο γονείς προχωρούν σε ένα μπαράζ δηλώσεων αθωότητας (Innocence statements) συνέχεια με την επανάληψη του "να ξεκαθαριστεί"
όπως επίσης και με την παροχή πολλών και αχρείαστων πληροφοριών (information amount > high, facts provided >more than necessary για να θημηθούμε και λίγο το 911 reference sheet) χωρίς να έχει γίνει ΚΑΜΙΑ …σχετική ερώτηση από τον δημοσιογράφο..
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα ακόμα μία φορά να του αποδώσω respect καθώς κάνει ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό που πρέπει (Elicitation technique: τεχνική στον διάλογο/ συνέντευξη με την οποία εκμαιεύονται/ αποσπώνται πληροφορίες χωρίς να υπάρχει αντιπαράθεση, χωρίς να προκύπτουν κατηγορίες αλλά και ερωτήσεις που προσβάλλουν) ενώ παράλληλα ο κος Σόμπολος μαεστρικά επ`ουδενί δεν διακόπτει κανέναν από τους δύο γονείς σε κανένα σημείο της συνέντευξης… αλλά σιωπαίνει και ακούει… RESPECT και πάλι…).
Στην συνέχεια η ΡΠ εξηγεί την επαφή της με τα σεμινάρια εγκληματολογίας, και πριν ο ΜΔ αναφερθεί στο ανέβασμα της πίεσης του και τις 7 μέρες πονοκεφάλου (λόγω του σοκ του θανάτου των παιδιών του ή λόγω των εκπομπών; Τι λέτε;) βλέπουμε ακόμα ένα ανησυχητικό απόσπασμα (47:15-47:25) που παραπέμπει σε μινι-ομολογία της ΡΠ (ΧΩΡΙΣ και πάλι ούτε κατά διάνοια ο δημοσιογράφος να έχει υπονοήσει κάτι τέτοιο) κατά το οποίο αναφέρει ότι
“Και ξεκαθαρίζω…και τονίζω πάλι…δεν σημαίνει ότι μια οικογένεια όταν έχει τα προβλήματά της… δεν σκοτώνει τα παιδιά της… για κανένα λόγο, ούτε για να φέρει τον άντρα πίσω...ούτε για να φέρει την γυναίκα πίσω…ούτε τίποτα από όλα αυτά που έχω ακούσει”
Η απάντηση αυτή της ΡΠ είναι προβληματικη αφενός γιατί όπως είπαμε και παραπάνω ο δημοσιογράφος ούτε ρώτησε ούτε υπονόησε κάτι τέτοιο (αν η οικογένεια σκοτώνει τα παιδιά της όταν έχει προβλήματα…για να φέρει τον άντρα πισω…) και αφετέρου η ΡΠ δείχνει πολλαπλά βλέμματα με σκοπό την επιβεβαίωση των λεγομένων της (multiple conf_glances), #chin_thrust (ώθηση του πηγούνιου προς τα έξω – ένδειξη επιθετικότητας προς τον συνομιλητή) ενώ κατά το ίδιο διάστημα ο ΜΔ έχει σταθερά #head_downcast (το κεφάλι “κρέμεται” από τους ώμους - το πλάνο δεν βοηθάει- με κατεύθυνση προς τα κάτω και υποδηλώνει ενοχή (guilt), ντροπή (shame)) - πολύ σημαντική συστάδα στοιχείων (cluster)
Το τελευταίο κομμάτι της συνέντευξης που θα εστιάσουμε είναι το τελείωμα του μονόλογου της ΡΠ, όπου απαριθμεί τις "κατηγορίες" που κυκλοφορούν, αντί όμως να τις καταρρίψει/ απαρνηθεί κάθετα κλείνει με το "εντάξει... Πώς;"
Aκόμα ένα πάρα πολύ σημαντικό cluster λεκτικής και……εξωλεκτικής επικοινωνίας...καθώς σε αυτό παρατηρούμε και πάλι την απουσία ξεκάθαρης και κοφτης άρνησης (παρά ένα “εντάξει ΠΩΣ; - υπο μία έννοια, η ΡΠ δεν διαφωνεί με τις “κατηγορίες” που τις προσάπτουν διάφοροι αλλά με το “εντάξει, ΠΩΣ;” είναι σαν να λέει “αποδείξτε μου με ποιον τρόπο το έκανα…” που φυσικά επιδέχεται πάρα πολλές ερμηνείες καθώς οι τρόποι που κάποιος κακόβουλος θέλει να κάνει κακό σε κάποιον…είναι παρα μα πάρα πολλοί…). Θυμηθείτε και προηγουμένως την ατάκα… “ΠΩΣ θα πείραζα εγώ τα παιδιά μου;”…
Παρατηρούμε επίσης τεράστια σημάδια πολύ μεγάλου στρες που σχετίζεται με την αθωότητα της ΡΠ κυρίως, πολύ βαθιές ανάσες από την περιοχη του στήθους (επιπλέον σημάδι αυξημένου στρες) αλλά και δυσκολία στην κατάποση (heavy swallowing - λες και κάποιος καταπίνει “πέτρες”)…
Κλείνοντας αυτό το σεντονάκι (κοντα στις 40 σελίδες word…) θα αφήσω μερικές ερωτήσεις για το αρχείο...
Σε πόσα σημεία της 60λεπτης συνέντευξης οι γονείς αναφέρονται στον πόνο, στην ταλαιπωρία και τον τρόμο που θα ένιωσαν τα παιδιά τους (κυρίως η Τζωρτζίνα)?
Σε πόσα σημεία αναφέρονται στο πώς ΕΚΕΙΝΟΙ περνάνε άσχημα;
Τους ενδιαφέρει να επιχειρηματολογήσουν σχετικά με το ΓΙΑΤΙ είναι αθώοι και ΓΙΑΤΙ δεν θα μπορούσαν ποτέ να είναι πραγματικότητα τα σενάρια που κυκλοφορούν ή τους ενδιαφέρει να πενθήσουν;
Ποιο είναι το κυριότερο χαρακτηριστικό της συμπεριφοράς τους; Το ΣΤΡΕΣ ή η ΘΛΙΨΗ;
Disclaimer 4: Τέλος, χρειάζεται να επαναληφθεί ότι ΤΙΠΟΤΑ από τα παραπάνω δεν είναι απόλυτο. Οι αντιδράσεις κάθε ανθρώπου, ειδικά όταν μιλάμε για ακραίες καταστάσεις, μπορεί να είναι μοναδικές και να παρεκκλίνουν από τις αναμενόμενες - Like and share please ;)
ps1. Δείτε εδώ το πρώτο μέρος της ανάλυσης στο substack
ps2. To πρώτο ΔΩΡΕΑΝ zoom call αποκλειστικά για παιδιά που έχουν κάνει subscribe στο substack θα γίνει την Πέμπτη 24 Μαρτίου (11.30μμ), όπου για μία ώρα θα αναλύσουμε live με screen share κάποιο βιντεάκι που θα προτείνετε στα σχόλια παρακάτω για να πάρετε μια γεύση για επόμενα training sessions που θα αφορούν paid subscribers… stay tuned…
ps3. Αll Rights Reserved. Για οποιαδήποτε αναδημοσίευση/ αναπαραγωγή του παρόντος (ή μέρους του παρόντος) αλλά και οποιωνδήποτε προηγουμένων substack posts/ twitter threads/ tweet replies απαιτείται η έγγραφη άδεια του υποφαινόμενου (DM στο twitter or email me pokaaaahh@protonmail.com)
ps4: Οσα παιδιά θα ήθελαν να βοηθήσουν εθελοντικά για την δημιουργία επομένων substacks/ twitter threads να στείλουν email στην παραπάνω διεύθυνση…το επόμενα prive training sessions MONO για εθελοντές είναι προγραμματισμένα για τις Πέμπτες, 17 και 31 Μαρτίου (11.30μμ) με ελάχιστες θέσεις να είναι ανοιχτές…
ps5: much love for all the support <3
Σε ευχαριστούμε τόσο πολύ για την τεράστια δουλειά που κάνεις για να καταλάβουμε και εμείς τα απλά μυαλα!!!αν δεν δουλεύεις ήδη στην CIA αδίκησε!!🙏🙏
ξαναβλέπω σήμερα τις αναλύσεις σας - από 21 Φεβρουαρίου τα είχατε πει όλα....